INTERLINGUA Original in ITALIANO ROMANICA
Texto original in italiano per Claudio Marcon Traduction a Romanica (con revision de Josu Lavin) per Carlos Alberto Santos
Rosa inamorata
La nocte esseva gelida, et, nonobstante los stratos que la protegevan,
illa tremeva de frigido et, in le torpor del longo somno que precedeva illa sua nascentia,
sus sensos acutissimos percipevan obscuritate, frigor, isolamento.
Comenciavit a eveliar se, lentamente; rigida, cercavit de allongar se, extender se,
mais esseva coperta strictamente et non succedeva mover se.
Per un instante le panico la assalivit, in illa semivigile somnolentia,
post un fluxo benefico, como un fluido generoso, la revigoravit.
Reinfortiata, repetevit le effortio, ma in vano. Involvita per tenaces coperturas,
que, per quanto confortabiles, non le permittevan alicun movimento,
se eveliavit, immediatamente, resignata et vincita.
Un momento de tristessa velavit su perception, disprovista de oculos
que le haberean monstrato le mundo circum,
mentre le trillar a bassa voce de avettas accompaniava una tenue claritate.
Le parevit que la strictura de la nocte fuisse attenuata, insimul con le augmento de la luce.
Comprendevit mesmo que la luce, que cresceva in intensitate, veniva accompaniata
de un major fluxo de la energia benefica, que saliva et la pervadeva tota.
Postea la luce devenivit calor, et illa non sapevit explicar se lo, ma ad illo se abandonavit,
sentiendo que al mesmo tempore las coperturas involventes relaxavan le stricto imbraciamento.
Un somno improviso la habeva colligito, et, eveliando se del toto, ora illa memoravit le sonio:
habeva soniato alas grandes, legieras et coloratas, et un celo azur.
Ancora pervadita per illa sensation, ascoltavit con omnes sus sensos acutiatos:
la luce nunc esseva vivida, mesmo si la percipeva a transverso de un velo verde tenue
et le besonio de extender se era potente.
Le sol accendevit le mundo et la colpavit con una caressa ardente et benefica.
Subito aquella energia fluente, como lympha vital la reinfortiavit
et sentivit veramente haber las alas del sonio.
Recolligevit las fortias et extendevit omne sua parte e finalmente sentivit
que las involventes coperturas, ora calidas et lucentes, cedevan.
Le button se aperivit rapidamente et los petalos rossos se displicaveron, aperiendo se a la luce,
se extendevan semper plus grandes et via via que se aperivan a la calida caressa del sol.
La rosa se aperivit, se lassavit basiar per le sol, se inebriavit de la brisa tepida
que la habeva facto immediatamente oblidar le malesser gelido de la longa nocte
Las avettas sagittavan per le celo, et de illas percipevit, vibrantes, las alas frementes;
gaudevit per le candor de las parvas nubes blancas et veloces; fuit flattata
per la prima visita de un papilion, que la basiavit et la facevit erubescer de un rubor ardente.
Se sentivit adulta, immediatamente, et se demandavit le perque de su nascentia.
Aquelle mundo meravilioso semblava non haber confines, certo,
sed un motivo debeva exister, un motivo plus alto, “lo sentiva”.
Gaudevit le sol que se altiava et ora splendeva directo supra illa.
Aperivit los petalos et. liberamente, discoperivit su corde aurato in le centro de su corolla.
Una umbra improvisa apparevit obscurando le sol. Un surriso. Un visage.
Ma necun timor. Percipevit le gaudio in la creatura immensa que la suprastava,
et sentivit la caressa sub se quando ille le ponevit su mano sub le calice.
Perdevit quasi los sensos per le placer quando ille la olfacevit; et de ille se inamoravit,
quando los labios de ille la robaveron le sapor de los petalos. Es bellísima –
le dicevit le pensamento –, la plus bella rosa de mi jardin.
Illa vivevit longamente, usque quando le somno la sasivit ante de vider
los meraviliosos petalos desiccar se, et, addormiendo se, regratiavit su meravilioso
amante in le momento in quo la excidevit, percipiendo su pensamento:
io te conservarai inter las paginas de mi libro preferito.
Ma su anima viveva, nam illa se eveliavit: precipitava al longo de un tunnel,
verso le basso, veloce como le pensamento, immersa in la lympha vital, calida, nutriente.
Mentre supra se illa sentiva le hiberno gelar las terras, se addormivit,
felice et consciente que, post un longo somno, illa serea novamente eveliata,
florescendo, rosa inamorata.