INTERLINGUA PORTUGESE ROMANICA
Le guardator de greges (In Interlingua de IALA)
ALBERTO CAEIRO
IO ES UN GUARDATOR DE GREGES.
LE GREGE ES MI PENSATAS
E MI PENSATAS SON TOTES SENSATIONES.
IO PENSA CON MI OCULOS E CON MI AURES
E CON MI MANOS E MI PEDES
E CON MI NASO E MI BUCCA.
PENSAR UN FLOR ES VIDER LO E OLFACER LO
E EDER UN FRUCTO ES SAPER DE ILLO LE SIGNIFICATION.
PRO ISTO QUANDO IN UN DIE DE CALOR
ME SENTI IO TRISTE DE FRUER LO TANTO
E IO CUBA EXTENDITE SUPER LE HERBA,
E CLAUDE MI OCULOS CALIDE,
IO SENTI TOTE MI CORPORE CUBATE SUPER LE REALITATE,
IO SAPE LE VERITATE E ES FELICE.
In iste poema simple e clar, Alberto Caeiro expone a nos su postura concernente le realitate que le circumfere: su cognoscimento del Natura e del Mundo ille obtene per medio del sensos; su pensamento es justemente le contento de su sensationes. Assi, viver es simplemente sentir: le felicitate consiste in “cubar extendite sur le herba”, a fin que ille senti su corpore ipse “cubate super le realitate”.
Fernando Pessoa dice haber ponite in Alberto Caeiro “tote su poter de despersonification dramatic”. Si on considera que le activitate mental de Pessoa esseva sempre lucide e rational, on potera perciper le attingimento de iste affirmation. In fin, il debe haber essite extrememente difficile a un homine de nostre tempore, comprimite per seculos de rationalismo, crear e sustener un poeta cuje vision del mundo non esseva vision del mundo, e si sensation del mundo.
Le obra poetic de Alberto Caeiro es formate per tres gruppos de poemas, colligite sub le denominationes de “Le guardator de greges”, “Le pastor amorose” e “Poemas inconjuncte”. Il es in le poemas del prime gruppo, “Le guardator de greges”, que on senti plus clarmente le “sensation del mundo” de Caeiro.
Alberto Caeiro da Silva, un del tres plus famose heteronymos de Fernando Pessoa – le alteres duo son Álvaro de Campos e Ricardo Reis – nasceva in Lisboa, le 16 de april 1889, e moriva in 1915, in le mesme citate, tuberculose. Orphano de patre e matre, ille viveva con un amita, in campania. Ille recipeva instruction solmente primari e, pro isto mesmo, ille scribeva mal le portugese.
Iste tractos biographic se adjusta perfectemente al poesia de Caeiro e, principalmente, a su vision del mundo. Poeta bucolic, ille vive in contacto con le Natura; hinc su logica esser le mesme del ordine natural. Ille presenta un “concepto directe del cosas”, un “objectivismo absolute”, pois le mundo es illo que Caeiro senti: “Mi pensatas son totes sensationes”.
Un altere characteristica fundamental de Caeiro es su paganismo. E quando Fernando Pessoa assere que Caeiro es su maestro, illo es unicamente parte de un veritate: Caeiro esseva maestro de Pessoa e de tote le altere heteronymos.
[Traducite per Carlos Alberto Santos de “Como ler Fernando Pessoa”, per José de Nicola Ulisses Infante, Editora Scipione, 1988]