(Pagina create con '== Ortografia i wymowa == Alfabet składa się z 26 liter alfabetu łacińskiego. Nie występują znaki diakrytyczne. {| class=wikitable !Litera !Nazwa !Wymowa |- |a |a |a |- ...') |
|||
Line 126: | Line 126: | ||
Akcent zwykle pada na samogłoskę przed ostatnią spółgłoską. Liczba mnoga nie zmienia akcentu. Przymiotniki i rzeczowniki kończące się na ''-le, -ne'' i ''-re'' poprzedzone samogłoską mają akcent na trzeciej sylabie od końca; np.: ''fragile, ordine, tempore''. W słowach utworzonych z końcówkami ''-ic, -ica, -ico, -ide, -ido, -ula'' i ''-ulo'' akcent pada na sylabę poprzedzającą ową końcówkę. Końcówki ''-ific'' i ''-ifico'' mają akcent na pierwszym ''i''. |
Akcent zwykle pada na samogłoskę przed ostatnią spółgłoską. Liczba mnoga nie zmienia akcentu. Przymiotniki i rzeczowniki kończące się na ''-le, -ne'' i ''-re'' poprzedzone samogłoską mają akcent na trzeciej sylabie od końca; np.: ''fragile, ordine, tempore''. W słowach utworzonych z końcówkami ''-ic, -ica, -ico, -ide, -ido, -ula'' i ''-ulo'' akcent pada na sylabę poprzedzającą ową końcówkę. Końcówki ''-ific'' i ''-ifico'' mają akcent na pierwszym ''i''. |
||
+ | Wyjątki od tego systemu akcentowania są zaznaczone w słowniku Interlingua-Angielski. Większość tych wyjątków może być wyjaśnionych za pomocą dodatkowych reguł. Na przykład: sufiksy -issim, -esim, -ifer, i -olog mają akcentowaną pierwszą samogłoskę; sufiksy -ia i -eria ponieważ, że one odpowiadają angielskim -y i -ery mają akcentowaną samogłoskę -i; itp. |
||
+ | |||
+ | Uwaga : Słowa bez spółgłoski albo bez samogłoski przed ostatnią samogłoską mają akcent z konieczności na pierwszej samogłosce, np.: ío, vía i pewne formy czasu teraźniejszego, jak strúe, créa, itp. Ale cónstrue, prócrea, itd. oraz także dimínue, substítue, itd. według standardowej reguły i mają akcent na samogłosce przed przedostatnią spółgłoską. |
||
+ | |||
+ | Waga reguł akcentowania nie może być przesadzona. Wysiłek włożony w akcentowanie słów, które nie są znajome z zmienionym akcentem wydają się często przesadą. To naturalnie nie oznacza, że słowa w Interlingwie mogą być akcentowane zupełnie dowolnie, ale że słowa jak np.: kilometro pozostają tym samym słowem międzynarodowym, jeśli przyzwyczajenia z języków ojczystych doradzają akcentować to słowo na drugiej lub trzeciej sylabie. |
||
== Cześci mowy == |
== Cześci mowy == |
Latest revision as of 14:35, 22 September 2009
Ortografia i wymowa[]
Alfabet składa się z 26 liter alfabetu łacińskiego. Nie występują znaki diakrytyczne.
Litera | Nazwa | Wymowa |
---|---|---|
a | a | a |
b | be | b |
c | ce | c lub k |
d | de | d |
e | e | e |
f | ef | f |
g | ge | g |
h | hasha | h |
i | i | i |
j | jota | ż |
k | ka | k |
l | el | l |
m | em | m |
n | en | n |
o | o | o |
p | pe | p |
q | ku | k |
r | er | r |
s | es | s |
t | te | t |
u | u | u |
v | ve | w |
w | duple ve | ł |
x | iks | ks |
y | i grec, ypsilon | i |
z | zeta,zed | z |
Dwugłoski ai oraz au wymawia się jak /aj/ oraz /ał/.
Akcentowane samogłoski e oraz i czyta się oddzielnie gdy występują wraz z następującą samogłoską a, e lub o; np.: mie, io, spondeo, via, bastardia.
Nieakcentowane samogłoski e oraz u zmieniają się w półsamogłoski przed poprzedzającą ją samogłoską; np.: Bulgaria, filatorio, persuader.
Podwójne samogłoski zlewają się w wymowie. Podwójna samogłoska ss jest zawsze bezdźwięczna tak jak ss w słowie "miss".
Dźwięki g oraz k upodabniają się do poprzedzającego n, podobnie jak w języku angielskim.
Akcent zwykle pada na samogłoskę przed ostatnią spółgłoską. Liczba mnoga nie zmienia akcentu. Przymiotniki i rzeczowniki kończące się na -le, -ne i -re poprzedzone samogłoską mają akcent na trzeciej sylabie od końca; np.: fragile, ordine, tempore. W słowach utworzonych z końcówkami -ic, -ica, -ico, -ide, -ido, -ula i -ulo akcent pada na sylabę poprzedzającą ową końcówkę. Końcówki -ific i -ifico mają akcent na pierwszym i.
Wyjątki od tego systemu akcentowania są zaznaczone w słowniku Interlingua-Angielski. Większość tych wyjątków może być wyjaśnionych za pomocą dodatkowych reguł. Na przykład: sufiksy -issim, -esim, -ifer, i -olog mają akcentowaną pierwszą samogłoskę; sufiksy -ia i -eria ponieważ, że one odpowiadają angielskim -y i -ery mają akcentowaną samogłoskę -i; itp.
Uwaga : Słowa bez spółgłoski albo bez samogłoski przed ostatnią samogłoską mają akcent z konieczności na pierwszej samogłosce, np.: ío, vía i pewne formy czasu teraźniejszego, jak strúe, créa, itp. Ale cónstrue, prócrea, itd. oraz także dimínue, substítue, itd. według standardowej reguły i mają akcent na samogłosce przed przedostatnią spółgłoską.
Waga reguł akcentowania nie może być przesadzona. Wysiłek włożony w akcentowanie słów, które nie są znajome z zmienionym akcentem wydają się często przesadą. To naturalnie nie oznacza, że słowa w Interlingwie mogą być akcentowane zupełnie dowolnie, ale że słowa jak np.: kilometro pozostają tym samym słowem międzynarodowym, jeśli przyzwyczajenia z języków ojczystych doradzają akcentować to słowo na drugiej lub trzeciej sylabie.